Korzenie obecnego I Liceum Ogólnokształcącego im. Juliusza Słowackiego sięgają prywatnego Zakładu Naukowego Żeńskiego Kazimiery Garbalskiej przy ul. Kościuszki 8, który w roku 1907 zamieniono na ośmioletnie gimnazjum żeńskie. Właścicielką i przełożoną szkoły została Wacława Chrzanowska, a dyrektorem Jan Prüfer, późniejszy profesor Uniwersytetu Wileńskiego. W latach 1914-16 państwo Chrzanowscy rozwinęli placówkę, dobudowując między innymi w głębi podwórza budynek, gdzie do dnia dzisiejszego odbywają się zajęcia lekcyjne. W tym czasie dyrektorem prywatnego jeszcze gimnazjum był Mieczysław Dominikiewicz. W roku 1920 szkołę upaństwowiono, tworząc Gimnazjum Żeńskie im. Juliusza Słowackiego. Funkcję jego pierwszego dyrektora objęła Zofia Idzikowska. Dzięki zaangażowanym w jego pracę bogatym obywatelom szkoła odkupiła od państwa Chrzanowskich całą posesję wraz z majątkiem i wyposażeniem gimnazjum.

Podczas II wojny Światowej gmach przy al. Kościuszki 8 zajęli Niemcy. Dyrektorce Idzikowskiej udało się jednak ukryć i przechować cały majątek. W tak dużym stopniu nie dokonała tego żadna szkoła w Polsce. Zorganizowała też tajne nauczenie prowadzone w grupach 2 do 10 osób głównie w domach uczniów. 

Po wyzwoleniu przystąpiono niezwłocznie do organizacji normalnej nauki. Od września 1945 w budynku odbywały się zajęcia dla młodzieży z gimnazjum Sienkiewicza, Traugutta oraz Społecznego Stowarzyszenia "Nauka i Praca". Gdy goście otrzymali własne budynki w obiekcie przeprowadzono niezbędne remonty, a w budynku frontowym utworzono internat dla zamiejscowych uczennic.